درباره انتخابات مجلس شوراى اسلامى

مصاحبه با راديو انترناسيونال ١٧ ديماه ١٣٧٨

راديو انترناسيونال: انتخابات مجلس به مهمترين مساله سياسى براى جمهورى اسلامى بدل شده است. دعواهاى جناح ها در آستانه اين انتخابات بشدت بالا گرفته است، و تلاشهاى رهبران جمهورى اسلامى براى کاهش اين اختلافات و يا جمع کردن آن از جلوى صحنه و راندن آن به پشت پرده نتيجه چندانى نداد. از نظر رژيم اين انتخابات حکم يک "آزمايش تاريخى" مهم را دارد. بنظر شما نقش سياسى اين انتخابات در زندگى مردم چيست؟ و شيوه برخورد مردم به انتخابات آتى مجلس چگونه بايد باشد؟

منصور حکمت: اجازه بدهيد در فرصت کمى که هست فقط چند نکته را خلاصه ذکر کنم و رد شوم. اولا اسم اين انتخابات است، ولى بطور واقعى انتخابات نيست. يک مضحکه است. نه فقط بخش اعظم مردم حق شرکت بعنوان کانديد را در آن ندارند، احزاب سياسى متعدد غيرقانونى هستند، مخالفين حکومت اسلامى حق فعاليت ندارند، حتى روزنامه هاى مخالف در بين خودشان دارند بسته ميشوند، بلکه از درون خود محافل حکومتى هم هر کدامشان دارد سعى ميکند صلاحيت ديگرى را لغو اعلام کند. اين يک انتخابات نيست. چه رسد به يک انتخابات آزاد. اين يک معامله و بند و بست درون جناح هاى حکومت است براى تعيين ترکيب مجلس آتى. گذاشتن اسم انتخابات روى اين، اهانت به هر نوع انتخابات است، حتى با معيارهاى جوامع نيمچه دموکراتيک امروز. ثانيا، آنچه مسلم است راى مردم، يعنى رايى که در صندوق ها خواهد افتاد، تکليف انتخابات را تعيين نخواهد کرد. اين راى چه بسا حتى شمرده نميشود. به آن راى ارجاع نميشود. نتيجه انتخابات، ترکيب آينده مجلس محصول دو روند اصلى است :

١- روندى که در آن صلاحيت همديگر را سلب ميکنند، يعنى ممانعت از کانديد شدن جناح مختلف، کانديدهاى جناح هاى مختلف و رقابتى که بر سر اين وجود دارد تا حدودى سرنوشت ترکيب مجلس بعدى را تعيين ميکند .

٢- معامله و بند و بست ميان جناح ها در دل دوره پيش از انتخابات براى تعيين اينکه چه کسانى ميتوانند به مجلس راه پيدا کنند. به اين اعتبار روز انتخابات روز مهمى نيست. اما از حالا تا انتخابات براى تعيين سرنوشت مجلس مهم است ولى روز خود انتخابات روز مهمى نيست و آن راى ها شمرده نميشود و روز انتخابات تکليف مجلس از قبل تعيين شده است .

از نظر مردم، شرکت در اين انتخابات، يعنى شرکت در راى گيرى، پوچ و بى معناست، و بايد تحريم شود. نه فقط اين راى بيهوده است، بلکه حتى اگر شمرده ميشد، انتخاب بين بد و بدتر هم نبود، انتخاب بين بدتر و بدتر بود. هيچکدام از اين جناح ها صلاحيت حکومت در ايران را ندارند. هيچکدام از اين جناح ها نيست که رگه اى از دفاع از منافع مردم داشته باشد. برعکس، بخش هاى يک حکومت سرکوبگر در ايران هستند، ستون هاى جمهورى اسلامى هستند که کلا مورد اعتراض مردم است .

اگر بنا باشد انتخابى جلوى مردم قرار بگيرد، يک انتخاب واقعى ميتواند اين سوال باشد که جمهورى اسلامى را ميخواهيد يا نه؟ و من مطمئن هستم که ٩٩ درصد مردم راى ميدهند که جمهورى اسلامى را نميخواهيم. در نتيجه اين انتخابات در چهارچوب يک شرايط اختناق آميز و در دل يک سرکوب دارد صورت ميگيرد و مردم نبايد بهيچوجه با راى دادن به اين يا آن کانديد رنگ مشروعيت به آنچه که دارد اتفاق ميافتد، بزنند. ولى اين به اين معنى نيست که مردم در روند اين دوره انتخاباتى شرکت نکنند. برعکس، بنظر ما، در حزب کمونيست کارگرى، حياتى است که مردم در فضاى انتخاباتى اى که وجود دارد، در اين جو باصطلاح "مبارزه انتخاباتى"، بيشترين اعتراض، تظاهرات، و اعتراض سياسى را انجام دهند. و دقيقا همين دامنه اعتراضات مردم در اين فاصله است که حتى سرنوشت آن ترکيب مجلس را هم تعيين ميکند. کسانى هستند که به مردم توصيه ميکنند به جناح خوش خنده حکومت راى بدهند، و به جناح اخموى آن راى ندهند، چون خاتمى شانس دارد و غيره .

واقعيت اين است که حتى چرخيدن توازن قواى درونى جناحها در مجلس آتى به اين سمت تابعى از اين است که مردم بروند و در اين صحنه به کليت رژيم اعتراض کنند. اگر بنا باشد مردم بروند به خاتمى و نمايندگان طرفدار خاتمى راى بدهند، رفته اند به زندانبانان خودشان و جلادان خودشان راى داده اند. راه درست اينست که مردم در اين فاصله، از الان تا روز انتخابات، بيشترين دخالت اعتراضى را در صحنه سياسى ايران بکنند، حرف مستقل خودشان را بزنند، حق خودشان را بخواهند و به هر دو جناح فشار بياورند و اعتراض کنند و کليت رژيم را زير سوال ببرند. و روز انتخابات با عدم شرکت در راى گيرى دشمنى و بيزارى شان را از اين رژيم به نمايش بگذارند. همانطور که گفتم انتخاب واقعى مردم اينست که جمهورى اسلامى را نميخواهند و اينها هيچوقت اين سوال را جلوى مردم نميگذارند .

در غياب رفتن جمهورى اسلامى، در غياب خلاصى از کل جمهورى اسلامى، هر انتخابات و هر روند انتخاباتى در جمهورى اسلامى روندى است براى مشروعيت دادن به جمهورى اسلامى و اين يا آن جناح آن و مردم نبايد در آن شرکت کنند .

فراخوان ما اينست که بيشترين حضور در صحنه را از الان بويژه تا روز انتخابات را بايد داشت. چون اين ميتواند کاملا بر تناسب قواى حکومت تاثير بگذارد، ميتواند کاملا دست پاچه شان کند، ميتواند تمام جناح ها را به عقب نشينى در مقابل مردم وادارد .

اين روند دو تا جناح و دو طرف ندارد، سه طرف دارد. دو جناح حکومت و مردم که در مقابل کل اينها هستند. و مردم بايد از موضع مستقل خود عليه دو جناح، عليه حکومت به ميدان بيايند .

 

نشريه انترناسيونال شماره ٣٢
بهمن ١٣٧٨ - ژانويه ٢٠٠٠